A Love In An Island chapter 13

Ito po ang kaunaunahang story ko sa aking blog. and I thank Mr. Joemar Ancheta, Mike Juya and Kenjie Oya that through
their works I was inspired to make my own story and give entertainment to our fellows who also belongs in third sex.

I humbly apologize if meron man akong mga kamalian or typographical errors sa aking bagong akda or may mga wrong grammars
din minsan, paumanhin po intindihin niyo nalang po ako hehehe. please don't hesitate to leave your comments after reading
the story and if you have suggestions and correction feel free to message me(jenysis.aposaga90@gmail.com)

open din po ako sa constractive criticism atleast ma-aware niyo po ako if may mga mali ako. salamat po.


DISCLAIMER: This story is work of fiction. any resemblance to any person, place, or written works are purely coincedental.
the author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rigths are respected. Please
do not copy or use this story in any manner without my permission.

Note: sorry if hindi ko mabigyan ng hustisya yung paggamit ng walkie talkie, wala kasi akong kaalam-alam paano gamitin yun eh hehehehe.
               
                                                     

                                                    A Love In An Island

                                                                   By: Jenysis Aposaga

Chapter 13

Francis

May narinig akong putok mula sa labas pero hindi ito kasing lakas ng putok ng baril bigla akong natakot habang iniisip si kuya Evo sana ligtas siya, kailangan kong kumilos at makalabas dito kinuha ko ang tinidor na tinago ko sa ilalaim ng bed sheet at pumunta sa harap ng pinto kinalikot ko ang susian nito gamit ang isang daliri ng tinidor naka ilang trial and errors din ako bago kumasa pataas ang lock. dahan dahan kong pinihit ang door knob at maingat na lumabas.


medyo may kalakihan din pala ang yati dahil marami itong kwarto sa loob, nakailang liko narin ako sa mga hallways nito pero hindi ko mahagilap ang daan palabas hanggang sa makapasok ako sa cockpit walang tao doon. nahagip ng aking mata ang walkie talkie na nakasabit sa kanilang radyo malapit sa  monitor ng radar. kinuha ko ang walkie talkie kahit hindi ako marunong ay sinubukan kong maghanap ng channel  hanggang sa may narinig akong nagsasalita.

                      "Shreeekkkk..over philippine coastguard sino po ito? over..shreekkkkkk"

                       "shhrekkk...o..over si francis clyde Gomez po ito survivor po ako sa isang plane crash three months ago, kailangan ko po ang tulong niyo nakidnap po ako magpadala po kayo ng chopper dito parang awa niyo na po...shhrreeekkk"

                        "shreeekkk..copy that...pwede mo bang sabihin ang coordinates ng location mo? shreekkk"

                        "shreekkk....p..paano po malalaman?shreekkk"

                         "shreekkk...tingnan mo sa radar...shrekk"  tiningnan ko naman ang radar at binasa ang coordinates ng location namin, matapos kong mabasa ang location sa kabilang linya ay naputol at nawalan ng kuryente ang radyo na ginamit ko, lumingon ako sa aking likuran at nakita ko yung sir ched na hawak ang putol na kable ng radyo.

                       "Tuso ka bata ah!" sabi niya sa akin saka humakbang papalapit sa aking kinaroroonan. naghanap ako ng bagay na panlaban sa kanya at nahagip ng mata ko ang flare gun na nakasabit sa bandang kaliwa ko agad ko itong hinablot at pinaputok sa kanya.

                        "Awhhhhhhhhh...punyeta ka..."sigaw niya saka pinagbabaril bawat deriksyon na gusto niya alam kong mahirapan siyang tamaan ako dahil napuno ng usok ang boung cockpit. gumapang ako ng mabilis para hindi mahagip ng bala.

mabilis akong tumakbo palayo sa cockpit nakailang liko din ako bago marating ang bungad ng pinto napansin kong namumula ang aking damit at doon ko nalamang may tama ako sa aking balikat malapit sa aking baga. nahagip ng aking paningin ang dalawang taong nagpagulong gulong sa paanan ng pinto. si kuya evo at brando.

                          "brando huwag!" sigaw ko, agad naman silang tumigil at lumingon sa akin.

                            "kuya wag mo siyang awayin mabait siya" dagdag ko.

                             "bunso may mga dugo ka!...God okey ka lang?" nag-aalalang sambit ni kuya evo.

                               "Magkasama kayo?" tanong ni brando tumango na lamang ako sa kanya. agad na pinunit ni kuya evo ang laylayan ng kanyang damit at binalot nito ang aking sugat halata na balisa siya.

                                "Kailangan niyong makaalis agad dito tiyak na papatayin kayo ni sir ched dali" sabi ni brando.

                              "Brando sumama ka na sa amin tutulungan ka ng daddy namin" sabi ko sa kanya.

                             "Salamat...tara. tayo na" kahit papano ay guminhawa naman ang pakiramdam ko dahil napapayag ko siya kahit na may tama ako.

Pinauna niya kaming lumabas ng yati pero bago siya makalabas ay umalingaw-ngaw ang malakas na putok nakita ko na nasa likod nito si Sir ched,  may tama sa balikat at tiyan si brando.

                               "TRAYDOR KAH!" sigaw ni sir ched sa kanya.

                                "tu..tuma..kas..na ...k.kayo a.a.ko na ang ba...ha..la dito" sabi niya sa amin. nakita kong may hinugot siya sa kanyang bulsa. isang granada at tinanggalan niya ito ng pin.

                               "ta..takbo na" sigaw niya. binuhat ako ni kuya evo palayo sa yati at nagkubli kami sa malalaking bato ilang segundo pa ang lumipas hanggang sa...

                                "BOOOMMMMMMMMMMMMMMMMM!!.............................."

                                  "No...BRANDOOOOOOOOO......................." sigaw ko ng makitang sumabog ang yati at nagkapira-piraso ito.

Niyakap ako ng mahigpit ni kuya Evo, napansin kong unti-unti na akong nilalamon ng kadiliman dahil sa nahihilo narin ako malamang dahil ito sa aking natamong sugat.

                                "Francis?...wag kang bumitaw ha? wag mo akong ewan okey?" bulong ni kuya evo habang yakap niya ako. pinilit kong wag magpatalo sa aking nararamdaman ayaw kong makatulog. mahigit dalawang oras kaming nakatago sa malalaking bato ng marinig namin ang paparating na helicopter. agad akong binuhat ni kuya evo habang iniilawan kami ng malaking flaslight galing sa chopper. nagsitakbuhan ang mga rescuer kasama ang mga sundalo sa aming kinaroroonan pero bago paman nila kami nalapitan ay narinig ko ang isang malakas na putok .
                                    "argghhhhhhhhh!" sigaw ni kuya Evo natamaan siya sa ikaliwang bahagi ng kanyang tiyan, pero kahit na may tama siya hindi niya ako binitawan agad, dahan dahan niya akong inilapag at binalot niya ang boung katawan ko ng kanyang bisig ginawa niyang pangsangga ang kanyang katawan para protektahan ako sa kung sino man ang bumabaril sa amin, nakita ko si kuya rey sa aming likuran na nakatutok ang baril sa likod ni kuya Evo pinikit ko ang aking mga mata at humingi ng tulong sa maykapal hanggang sa narinig ko ang sunod sunod na putok natakot ako para kay kuya Evo.

                                   "K..kuya?" mahinang tawag ko sa kanyang pangalan tiningnan ko ang kanyang mukha at nakatitig pala ito sa akin at naka ngiti. muli kong sinilip si kuya rey pero nagulat ako ng nakabulagta na ito sa buhangin, mula pala sa mga sundalo ang sunod sunod na putok.

                                "We're safe" bulong niya sa akin at saka hinalikan ang mga labi ko.

                                "may sugat pa tayo" sagot ko. ngumiti lang ito sa akin.

Isinakay kami sa chopper habang nakahiga sa strecher pareho, dinala na muna kami sa Chong hua hospital sa Cebu  dahil natakot sila na baka maubusan kami ng dugo kung ididiritso pa kami ng manila. agad kaming dinala sa emergency room at tinanggal ang mga bala sa aming katawan.

Pagkatapos ng tatlong araw ay pinayagan narin kaming makalabas, sinamahan kami ng ilang tauhan ng militar papuntang mactan international airport. mahigpit na nakahawak ang kamay ni kuya Evo sa akin hindi alintana ang mga taong nakatingin sa amin, marami ding local media ang buntot ng buntot sa amin at tanong ng tanong kung paano kami naka-survived sa isla.

Nang nasa loob na kami ng eroplano ay tahimik kaming nagpahinga sinariwa namin lahat ng mga nangyari sa amin sa isla sa halos apat na buwan.

                "It was a wonderful experience" bulong niya sa akin.

                  "wonderful ka diyan...halos ilang beses na akong mamatay tapos wonderful?. feeling ko daig ko pa ang pusa eh ika-labing isang  buhay  ko na yata ito sa dami ba naman ng napagdaanan ko"  tumawa siya ng malakas sa joke ko oh diba buminta sa kanya hehehe.

                 "basta for me it was one of a kind experience" giit niya. hindi na ako sumagot pa at ipinikit ko nalamang ang aking mga mata, hinila niya ang ulo ko at nilagay sa dibdib niya.

                  "Do you  hear what he says?" sabi niya na tinutukoy ang dibdib niya.

                   "yup"

                    "eh ano sabi niya?" tanong niya.

                     "Ang sabi niya bogbogbog daw...bubugbugin daw kita kasi ang kulit mo hindi ako makatulog" sagot ko.

                      "I"m serious" Si evo.

                       "I don't know..sabihin mo nalang para kang temang" inis kong sabi.

                       "Ang sabi niya..I...LOVE...YOU daw" para akong nasa cloud nine ng marinig ang sinabi niya.parang gusto ko ulit magcrash ang plane.

                       "Ha?..I mean are you kidding me" tanging nasabi ko dahil sa hindi ako makapaniwala.

                        "I'm serious. ikaw anong sabi ng puso mo?" mahina niyang tanong.

                         "ah..eh..paano ba to kasi eh.."

                          "ano nga kasi?..pinapakaba mo ako eh" atat niyang tanong.

                          "ganun din ang sabi niya eh" mabilis kong sagot.

                          "TALAGA!" sigaw niya.

                          "sshh...sshh...shhh..." baling ng ibang pasahero sa amin.

                            "lower down your voice para kang baliw wala tayo sa isla" inis kong sabi sa kanya pero deep inside me kinikilig ako.

                             "Ay sorry" sabi niya sa mga pasaherong nakatingin sa amin saka nag peace sign.

                            "so tayo na?" muli niyang tanong.

                             "hindi, kayo na ng flight attendant" pamimilosopo ko sa kanya saka binaling ang tingin sa stewardess na kanina pa tingin ng tingin sa amin siguro type si kuya evo.

                               "Heto naman ang taray...buntis ka na ba?, nakabou ba tayo agad?" pangaasar niya.

                               "gusto mo dating gawi?, tulad noong sa school pa tayo?" sagot ko.

                               "wala namang ganyanan" sabi niya saka ninakawan ako ng halik sa labi. namula ako sa ginawa niya at saka inikot  ang paningin ko kung may nakapansin sa ginawa niya buti nalang at wala. officially kami na nga at ang saya ko pero bigla naman itong napawi ng maalala ko si Alyson ang current girlfriend ni kuya Evo.

                                "Uhm, kuya?" sabi ko sa kanya.

                                "bakit?"

                                "Paano si Alyson"

                                 "kakausapin ko siya at sasabihin kong may mahal na akong iba" kampante niyang sagot, nanahimik nalang din ako at saka muling pumikit ng mata para matulog.

                                "Psst?" papansin niya sa akin.

                                 "psst...pssst"

                                 "ano ba?, ang kulit mo talaga" naiinis kong bulyaw sa kanya.

                                 "Ano kaya ang magandang endearment natin?" sabi niya.

                                 "Alam mo ang dami mong kakornihan" sagot ko.

                                 "Sige na, gumawa tayo ng sariling endearment natin"

                                  "Anong gusto mong endearment?" tanong ko.

                                  "Kaya nga tinatanong kita hindi ko rin alam ah hehehe" saad niya.

                                  "Ganun naman pala eh, uhm?..teka anong dahilan bakit tayo nagkasundo?" sabi ko.

                                  "Dahil sa plane crash." sagot niya.

                                  "Ayun!...CRASH nalang."

                                  "Oo nga noh..hehehe unique ah." tuwang-tuwa siya sa suhestiyon ko.

                                  "From now on..crash na tawag ko sayo" dagdag nito.

                                   "Okey...sige na CRASH patulugin mo na ako" pa-demure kong sabi kahit na deep inside ko sobrang kilig.

Pinaunan niya ako sa kanyang dibdib, napakasaya ko sa pagkakataong iyon masarap pala sa pakiramdam na mahal ka rin ng taong mahal mo parang walang mapagsidlan ang tuwa sa aking puso. Natulog ako sa boung byahe ginising na lamang ako ni Kuya Evo or Evo nalang pala kasi Crash na ang tawagan namin eh hehehe kilig to the max lang,  ginising niya ako ng lumapag na ang eroplanong sinasakyan namin sa NAIA.

Magkahawak kamay kaming bumabama papuntang waiting area, Nagulat kaming dalawa ng makitang punong-puno ang waiting area lahat sila ay kami ang hinihintay, halos boung school yata ay umabang sa amin nakita ko rin sila mommy, daddy at kuya, ganun din si kim at kevin ay naroon din.

Maraming media ang nakaabang din para magtanong sa amin hindi ako makapaniwalang naging instant celebrity kaming dalawa. Mabilis akong pumunta sa kinaroroonan ng pamilya ko.

                          "Mom, Dad?" sigaw ko ng makalapit ako sa kanila.

                           "Francis anak...thanks God you're alive" umiiyak si Mommy. niyakap nila ako ni Daddy ganun din si kuya.

                           "I'm sorry Mom,Dad" niiyak kong sabi.

                           "Patawarin mo rin kami anak..." sagot ni Daddy. Inikot ko ang aking paningin para hanapin si Evo nakita kong wala siyang sundo nakatingin ito sa akin at sinuklian ko rin siya ng ngiti. napahiwalay ako sa kanya dahil sa napalibutan kami ng dalawang grupo ng mga media at natambakan ng mga tanong. Kinawayan ko sina Kim at Kevin kasama nila ang ibang kaklase namin.

                            "Evo! Son?" sigaw ng Daddy ni Evo na kararating lang din kasama si Alyson. Nagyakapan silang mag-ama, masaya ako dahil sa kabila ng mga nangyari sa amin ay may mga positibong bagay ang naging bunga, nagulat ako ng niyakap din siya ni alyson at hayagang hinalikan sa labi nito.

                              "I'm so glad you're alive babe" sambit nito, hindi ko alam kung ano ang aking naramdaman ng makita sila. Mabilis akong binalingan ng tingin ni Evo matapos siyang halikan sa labi ni Alyson, yumuko na lamang ako ng aking ulo saka nag patuloy sa paglalakad palabas ng airport habang pinapalibutan ng mga media.

Hindi na ako nagpaalam pa sa kanya dahil ayaw kong istorbuhin sila ni alyson, alam kong talo ako pag-ipinagpatuloy ko ito. akala ko tuloy-tuloy na ang sayang naramdaman ko mabuti na siguro kung habang hindi pa huli ang lahat ay puputulin ko na itong nararamdaman ko.Nagkaroon ng kaunting salo-salo sa bahay na dinaluhan ng mga kaklase ko at iilang guro.

                             "Akala ko friend hindi na kita makikita" sabi ni kim habang nasa terrace kami sa second floor ng bahay.

                            "Akala ko rin nga eh..." matipid kong sagot. hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman sa oras na iyon, namimiss ko si Evo ito ang unang gabing hindi ko siya kasama sa halos apat na buwan. Masyado kong denipende ang sarili ko sa kanya, Di ba dapat masaya ako pero wala akong mahagilap na saya sa puso ko.

                             "Friend hindi ka ba masaya?, parang malalim ang iniisip mo ah" nagtatakang tanong ni kim.

                              "W..wala nanibago lang siguro ako" hindi ko akalaing mamimiss ko ang isla.

                               "Siguro nga, mabuti sigurong magpahinga ka na muna, see you  after one week" paalam nito sa akin.

                               "Huh?, bakit one week pa?" taka kong tanong.

                                "Narinig ko kasi sila tita kanina kausap ang principal natin na bigyan ka daw muna ng isang linggong pahinga lalo pa't hindi pa gumagaling ang sugat mo" mahaba niyang paliwanag.

                              "sige friend, salamat pala" tanging nasabi ko.

Nagsiuwian narin ang iba pa naming mga bisita, pumasok narin ako sa aking kwarto at naligo sa aking banyo matapos kong makaligo ay  ibinagsak  ko ang aking katawan sa pinakanamiss kong kama. Inamoy ko ang mabangong bedsheet ko at ang malambot kong mga una.

                              "Haaay...namiss ko kayo guys" kausap ko sa aking mga gamit.

                                "TOK.TOK.TOK" narinig kong may kumakatok sa pinto.

                                "Pasok!, hindi naka-lock yan" sigaw ko sa taong kumakatok. nagulat ako sa taong pumasok sa kwarto ko.

                                 "pwede ba kitang makausap?" nakangiti niyang tanong.

                                 "Hindi ka pa umuwi diba may pasok ka pa bukas?" sabi ko.

                                   "hindi pa kasi tayo nakakapag-usap mula kanina" saad niya.

                                   "Kevin, wala na sa akin yun. kung yun ang gusto mong pagusapan natin"

                                    "So napatawad mo na ba ako?" tanong niya na sinagot ko naman ng isang ngiti.

                                    "Salamat" sabi niya.

                                     "Kumusta ka na?" tanong ko.

                                      "Heto napakasaya ko dahil bumalik na ang taong nagpapasaya sa akin"masaya niyang pagpapahiwatig.

                                      "mabuti naman kung ganoon" tanging nasabi ko.

                                      "Frans, mahal kita" diritso niyang sabi.

                                       "mahal din naman kita kevin syempre bestfriend kita"

                                       "Mahal kita hindi bilang bestfriend, I love you more than that"

                                       "Kevin?, ayaw kong masira na naman ang pagkakaibigan natin so can we  stay just like before?...."

                                        "Okey, pero maghihintay parin ako sayo frans...ipaglalaban ko ang nararamdaman ko sayo"

                                        "Ok.ok. pero ayaw kong paasahin ka kevin o saktan ka" sabi ko na humihingi ng pangunawa mula sa kanya.

                                       "Promise!...hindi kita pipilitin" sagot niya sabay taas ng kanyang kanang kamay.

                                       "So bestfriend again?" nakangiti kong sabi.

                                        "BESTFRIEND AGAIN" sang-ayon niya.


Itutuloy..............................

Please leave a comment naman po...and don't forget to follow my blog.



                             

A Love In An Island chapter 12

I humbly apologize if meron man akong mga kamalian or typographical errors sa aking bagong akda or may mga wrong grammars
din minsan, paumanhin po intindihin niyo nalang po ako hehehe. please don't hesitate to leave your comments after reading
the story and if you have suggestions and correction feel free to message me (jenysis.aposaga90@gmail.com)

open din po ako sa constractive criticism atleast aware ako if may mga mali ako. salamat po.


DISCLAIMER: This story is work of fiction. any resemblance to any person, place, or written works are purely coincedental.
the author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rigths are respected. Please
do not copy or use this story in any manner without my permission.

Kung napapansin niyo po ay hinango ko po itong kwentong ito sa isang pelikula pero malaking bahagi parin po ito ay mula sa aking imahinasyon at M2M love affair naman po kasi ang theme ng story ko kaya mas lalong malaki din ang pinagkaiba.

                                                  A Love In An Island

                                                                   By: Jenysis Aposaga

Chapter 12

Bumalik kami sa aming munting kubo na sa pagkakataong ito ay halos masira na dahil sa mahigit tatlong buwan narin itong nakatayo at nabubulok narin ang mga dahon ng niyog. nakasanayan narin naming matulog ng maaga dahil wala naman kaming mapaglilibangan sa isla.
Kinaumagahan ginising ako ni kuya Evo nagpaalam siya upang pumunta ng talon para manguha ng isda, pumayag naman ako at bumalik sa pagkakahiga mga dalawang oras din akong nakatulog ng may marinig akong ingay, Bumangon ako upang silipin kong saan nangagaling ang ingay nagulat ako dahil isang yati ang bumungad sa akin may lumabas na limang tao habang kinakaladkad nila ang isa na nakapiring at nakagapos ang mga kamay nito sa kanyang likod.

                                            "Maawa po kayo sa akin wag niyo po akong papatayin" pagmamakaawa ng lalaki.

                                            "Sige kalagan mo siya" utos ng isang lalaki sa kasama, matapos makalagan at kunin ang piring ay tinulak nila ang lalaki dahilan para sumubsub ang mukha nito sa buhangin.

                                            "sige bibigyan ka namin ng limang minuto para makatakbo para sa buhay mo"

                                             "maawa po kayo sa akin please si....." sabi ng lalaki pero naputol iyon dahil sa sumigaw ang lalaking may hawak ng baril.

                                              "TATAKBO KA PARA MAKALIGTAS O MAMATAY KA DIYAN SA KINAUUPUAN MO?...TAKBO NAH"

Halos gumapang sa pagtakbo ang lalaki   papunta sa loob ng gubat habang nakatutok ang baril ng apat na lalaki sa deriksyon kung nasaan tumakbo ang kanilang bihag. ilang sandali lang ay umalingawngaw ang sunod-sunod na putok ng baril.

                                               "aaaaaawhhhhhhh" sigaw ng lalaking bihag nila, nakita kong halos matadtad ang katawan nito sa mga balang pinapatama sa kanya.

Nang masiguro nilang patay na ang lalaki ay agad nila itong nilapitan at muling binaril sa ulo, nanginginig ako sa oras na iyon habang nakakubli sa damuhan, sa boung buhay ko ngayon lang ako nakasaksi ng taong pinatay na parang hayop akala ko sa pelikula lang ito nangyayari totoo parin palang may mga taong kayang pumatay na walang alinlangan sa kanilang kapwa.

                                            "boss, patay na to anong plano natin?" tanong ng isang lalaking lumapit sa bangkay.

                                             "Maghintay tayo sa utos ni Major. hindi na muna tayo aalis sa isla hanggang wala siyang iniutos sa atin. Brando tingnan mo nga kung sapat pa ang gasolina ng yati" utos nito sa isang lalaki na sa tansya ko ay mga nasa 20 pa ang edad, ito ang pinakabata sa kanila at ang tatlo ay parang nasa 30 na ang mga ito.

                                             "copy sir" sagot ni brando dito. Sayang si brando mukha pa namang artistahin at napakakisig nito hindi mo akalaing kaya nitong pumatay ng tao.

Bumalik ako sa aking pagiisip kailangan kong pumunta ng talon para bigyan ng babala si kuya evo malamang papunta na rin dito iyon dahil sa mga narinig niya baka kasi makita siya ng mga ito. Aatras na sana ako ng maapakan ko ang mga tuyong dahon ng saging dahilan para lumikha ng sapat na ingay upang marinig ng mga lalaki  na nasa di kalayuan sa aking pinagtataguan.

                                            "Ano yun?" sabi noong isang lalaki.

                                            "brando paki tingnan nga kung ano yung ingay na iyon mahirap na" utos uli ng lalaki kay brando.

                                           "Yes boss ched" sagot nito.

Tatakbo na sana ako pero huli na, nakita ako ni brando kaya mabilis niya akong nahabol napakaliksi niya dahilan para mahuli niya ako, nagpupumiglas pa ako pero napakalakas niya.

                                          "bitiwan mo ako please..wala akong nakita" sigaw ko sa kanya. binuhat niya ako patungo sa kinaroonan ng tatlong lalaki na kasama niya.

                                          "ang gandang lalaki ah, lalaki kaba talaga?, napakakinis ng mga balat at parang babae ang hitsura" sabi ng isang lalaki.

                                           "Napakalibog mo talaga kuya ding, sir ched anong gagawin natin dito?" tanong ni brando. nakita ko kung paano ako titigan noong lalaking tinawag ni brando na kuya ding.

                                            "Anong ginagawa mo dito sa isla at paano ka napadpad dito?" tanong nung sir ched nila sa akin.

                                            "Nagplane crash po ang sinasakyan namin mga tatlong buwan na ang nakalipas" natatakot kung sagot.

                                             "ano pong gagawin niyo sa akin?,"dagdag kong tanong.

                                             "Sa ngayon hindi namin alam dawit ka na rito dahil alam kong nakita mo ang nangyari kanina" sagot ni sir ched.

                                              "Pwede naman natin siyang gawing parausan muna sir, ilang buwan narin akong tigang. mukha pa namang babae kutis palang oh..." sambit ng isang lalaki na nakangisi habang tinitingnan ako.

                                               "Kayo talaga kuya rey ang sarap niyong pagsamahin ni kuya ding." natatawang sabi ni brando.

                                               "Kayo ang bahala diyan, ngayon kailangan kong makontak si major kung anong gagawin" sabi ni sir ched saka umalis patungong yati.

                                               " Yes!, sinong mauuna?" sigaw nung kuya ding sa dalawa.

                                                "Kuya naman maawa naman kayo sa bata" tutol ni brando.

                                               "wag ka na kasing pakipot brando gusto mo rin naman eh" sabat ni kuya rey. lumapit sa akin si kuya ding at hinaplos haplos ang aking mukha na pilit kong inilalayo sa kanya.

                                                "maawa po kayo sa akin please" naiiyak kong pakiusap.

                                                  "Wag ka na kasing magreklamo para hindi ka masaktan" sabi nito. pero nagmatigas parin ako mas lalo kong nilakasan ang pagpupumiglas para mapagod lang siya sa akin. pero sa hindi ko inaasahan ay sinuntok ako nito sa tiyan dahilan para mapaluhod ako sa sakit halos mawalan ako ng ulirat sa sakit na aking naramdaman.

                                                 "Kuya ding please maawa ka naman walang kasalan ang bata kaya pwede ba kahit sa ganitong paraan magpakatino tayo?" galit na sigaw ni brando. nanlilisik ang mata ni kuya ding habang nakatingin kay brando.

                                                 "Wag kang mangialam brando kung ayaw mong masaktan kita" babala nito. muli niyang binaling ang kanyang atensyon sa akin hinubad niya ang kanyang pantalon at nilabas ang kanyang ari para ipasubo sa akin habang nakatutok ang baril sa aking sentido.
                                                   "ISUBO MO..." sigaw niya sa akin. mas lalo kong tinikom ang aking bibig habang nanginginig sa takot. nakaluhod ako paharap sa ari niya nakita ko sa mga mata niya na parang handa siyang pumatay para lamang sa gusto niya para siyang adik na nawala sa katinuan.

                                                      "taena, isubo mo" muli niyang sigaw pero wala akong ginagawa kaya hinampas niya ang baril sa aking mukha dahilan para dumugo ang bibig at ilong ko.

                                                       "KUYA DING TAMA NA!" sigaw ni brando saka lumapit at hinablot ako palayo sa demonyong lalaking iyon nangalupaypay ako sa hilo kaya binuhat ako nito. bago paman kami makarating sa yati ay hinawi ni kuya ding ang balikat ni brando at sinuntok ito sa mukha nabitawan ako nito kaya sumubsob ako sa buhangin at tuluyang nawalan ng malay.

Nang magising ako ay nasa loob ako ng isang kwarto malamang pinasok nila ako sa loob ng yati, napansin kong namamaga ang kabilang bahagi ng aking mukha bumangon ako at sinubukang buksan ang pinto pero naka lock iyon sa labas. naalala ko si kuya Evo malamang nagaalala siya sa akin ngayon. bumukas bigla ang pinto at tumambad sa akin si brando may dala siyang bulak, alcohol at betadine.

                                                  "Wag mo nang subukang tumakas, kung ako lang ang masusunod papakawalan kita pero wala sa akin ang desisyon eh kaya magpakabait ka nalang." sabi nito. napansin kong marami siyang mga pasa sa katawan at mukha malamang nakipagbuno siya kay kuya ding.

                                                 "Salamat pala sa pagligtas mo" sabi ko sa kanya.

                                                 "Wag kang magpasalamat hindi ako mabait" seryoso niyang sagot. binuhos niya ang betadine sa cotton at nilapat iyon sa mga pasa ko.

                                                "Bakit kayo pumapatay ng tao?" dagdag kong tanong.

                                                 "WAG KA NA NGANG MATANONG SABI EH!" sigaw niya sa akin saka tumayo at lumabas. Alam kong mabait siya at ramdam kong naiipit lang siya sa sitwasyon. May maliit na bintana ang kwarto kung nasaan ako, hugis bilog ito at natatakpan ng salamin, maganda ang loob ng yati malamang mayaman ang may-ari nito para lang kasing nasa loob ako ng bahay. Nag-isip ako kung paano makakatakas hindi ako pweding magtagal dito, pero kahit anong isip ko ng paraan ay wala akong mahanap tanging ang pintuan lamang ang paraan para makalabas ako ng yati.

Muli akong humiga sa kama hindi ko namalayang nakatulog na ako, muli akong nagising ng bumukas ang pinto at iniluwa nito si brando na may dalang pagkain.
                                                "kumain kana alam kong gutom kana" sabi niya, kinuha ko nalamang ang plato na hawak niya saka nagsimulang kumain hindi na ako umimik pa dahil ayaw kong magalit na naman siya.

                                                    "sorry kung nasigawan kita kanina" mahina niyang sabi.

                                                  "ok lang, utang ko naman buhay ko sayo" sagot ko.
                     
                                                   "hindi kapa ligtas, wala akong alam sa pagkakataong ito kung ano ang balak ni sir ched sayo" wika niya.

                                                   "Ahm, bakit mo ginagawa to?" tanong ko.

                                                    "ang alin?"

                                                  "ang pagtulong sa akin diba masama ka sabi mo?"

                                                  "Oo masama ako sa mga taong masasama pero ikaw?, hindi kita kayang patayin dahil lamang sa nakita mo kung paano namin pinatay ang taong iyon" paliwanag niya.



                                                    "pero hindi ko hawak ang buhay mo sunodsunuran lang kami dito sa utos ni sir ched, tauhan siya ng isa sa pina kamataas na opisyal sa gobyerno na sangkot sa sindikato. Yung pinatay namin kaninang umaga ay runner ng shabu na tinangkang itakas ang pera kaya yun inutusan kaming patayin siya"

                                                    "bakit ganito ang napili mong buhay?" tanong ko.

                                                    "nabaon sa utang ang aking ama kay sir ched kaya para mabayaran lahat ng iyon kailangan kung magtrabaho sa kanya. pinagbantaan niya kaming uubusin kaming pamilya kung hindi ako magtatrabaho sa kanya" nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata naawa ako sa kanyang kalagayan dito ko napagtantong hindi lahat ng kriminal ay likas na masama ang iba ay sadyang naipit lamang ng pagkakataon.

                                                  "Wala ka na bang ibang paraan para mabayaran ang utang ninyo?"

                                                  "kung meron lang sana bakit hindi, pero nakasangla na ang buhay ko kay sir ched hindi kami basta basta lang umaalis sa sindikato kunting maling galaw lang namin ay buhay namin ang kabayaran." Nginitian niya ako pagkatapos ay kinuha niya ang mga platong aking pinagkainan at saka lumabas ng kwarto, hindi niya alam ay tinago ko sa ilalim ng bed sheet ang tinidor na ginamit ko.sinilip ko ang bintana gabi na pala, naisip ko si kuya Evo kumusta na kaya siya nag-aalala ako sa kanya.

***************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************

Evo

Nakarinig ako ng sunod sunod na putok galing sa dalampasigan, unang pumasok sa aking isip ay si francis kinakabahan akong tumakbo palabas ng gubat naiwan ko ang mga nahuli kong isda sa gilid ng talon. nang malapit na ako sa aming kubo ay nagtago muna ako sa likod ng mga saging upang sumilip, nakita ko sa hindi kalayuan mula sa aking pinagtataguan ay isang bangkay ng tao na tadtad ng bala sa katawan mas lalo akong natakot sa kalagayan ni francis.

Halos madurog ang puso ko ng makitang hawak hawak ng isang lalaki si francis at hinahaplos haplos nito ang kanyang inosenting mukha at pilit namang nagpupumiglas ito para makawala. Sinuntok nito sa tiyan si francis dahilan para mapaluhod ito sa sakit, gusto kong sugurin sila para iligtas ang taong pinakaimportante sa akin oo importante  siya, hindi lang importante mahal ko na siya mahirap mang aminin pero ito ang tinitibok ko ngayon mahal ko na siya at ayaw kong may isa pa sa aking minamahal ang mawala.

Napaluha ako ng makitang namimilipit sa sakit si francis gusto kong saluhin ang mga pasakit niya ngayon pero kailangan kong mag-isip ng paraan para mailigtas siya. naghubad ng pantalon ang lalaki kitang-kita ko kung paano niya pinagnanasaan si francis para siyang hayok sa laman, pinilit niyang ipasubo kay francis ang kanyang pagkalalaki shit hayop ka aerggghh! gustong-gusto ko na siyang sugurin nanginginig ako sa galit. nakita kong matapang na nagmatigas si francis handa siyang mamatay para sa kanyang sarili at bilib ako doon, halos lumuhod ako sa iyak ng hatawin nito ng baril sa mukha si francis awang-awa ako sa kanyang sinapit na hindi ko man lamang siya kayang iligtas.


lumapit ang isang lalaki sa kinaroroonan ni francis at kinarga ito papunta sa loob ng yati ngunit bago paman sila makarating doon ay sinugod ito ng lalaking nanakit kay francis, nabitiwan nito si francis sa buhanginan nagsuntukan ang dalawa kitang-kita na walang kaya ang lalaking nanakit kay francis sa isang lalaki na sa hitsura palang ay nasa edad byente uno palamang. inawat sila ng isang lalaki na kanina pa sila pinagmamasdan, nang mapaghiwalay na sila ay binalikan ng binatilyo si francis at muli itong kinarga papasok sa yati.

Nanatili akong nagtago at nagmasid sa di kalayuan pinagaralan ko bawat galaw ng mga ito, nasa labas ng yati nakatambay ang dalawang lalaki yung nanakit kay francis at yung nang-awat sa suntukan kanina, masaya silang nag-uusap habang humihithit ng sigarilyo. Hindi parin lumalabas yung binatilyong nagbuhat kay francis natakot ako sa kalagayan ni francis sa loob ng yati. halos magdidilim narin at ilang oras na akong nakatago inisip kong sugurin sila sa gabi para madilim at hindi nila ako mapansin.

Kinuha ko ang flare gun sa kubo at dahan-dahang lumapit sa gilid ng yati sa kabila nito ay doon tumatambay ang dalawang lalaki, dito na siguro maaaplay ko ang taekwondo at judo lesson ko. Sa isip ko kaya ko ang dalawang ito medyo matanda na sa akin ang mga ito tingin ko nasa mga 30 na ang mga ito pero di hamak na malaki at matangkad ako sa kanila. kailangan kong kumilos ng mabilis para maunahan silang maiputok sa akin ang baril na hawak nila.

dahan dahan akong lumapit sa kanila dahil sa nakatalikod ang mga ito sa akin ay hindi nila napansin ang pagdating ko, mabilis kong hinawakan ang ulo ng lalaking nanakit kay francis at binali ang leeg nito dahilan para matumba at mawalan ito ng malay o malamang patay na habang ginagawa ko iyon sinipa ko ang lalaking kasama niya kaya tumilapon ito sa tubig, habang nakatihaya ito ay mabilis niyang binunot ang baril para barilin ako malas niya lang dahil hindi pa niya naikasa ito kaya naunahan ko siyang paputukan gamit ang flare gun inubos ko ang dalawang bala nito sa kanya nakita kong nawalan ito ng malay.

Nagmamadali akong umakyat sa loob ng yati para iligtas si francis pero bago paman ako nakapasok ay may humataw sa aking batok ng isang matigas na bagay dahilan para matumba medyo nahilo ako sa ginawa sa akin pero sinikap kong hindi patalo, nilingon ko kung sino ang humataw sa akin at nakita kong ang binata ang siyang gumawa noon sa akin. sa tingin ko ay matanda lang ito ng apat o tatlong taon kaya naisip kong maganda ang laban na to, lumapit ito sa akin para bigyan ako ng malakas na suntok pero nakailag ako at binigyan naman siya ng uppercut kaya masubsob ito sa sahig, muli itong tumayo at sinugod ako sinubukan niyang i-lock ang mga kamay ko pero hindi ako nagpatalo kaya nagpagulong-gulong kami sa loob ng yati.

 itutuloy................

COMMENT NAMAN PO KAYO DIYAN.....PLEASE...

A Love In An Island chapter 11

Ito po ang kaunaunahang stoy ko sa aking blog. and I thank Mr. Joemar Ancheta, Mike Juya and Kenjie Oya that through
their works I was inspired to make my own story and give entertainment to our fellows who also belongs in third sex.

I humbly apologize if meron man akong mga kamalian or typographical errors sa aking bagong akda or may mga wrong grammars
din minsan, paumanhin po intindihin niyo nalang po ako hehehe. please don't hesitate to leave your comments after reading
the story and if you have suggestions and correction feel free to message me (jenysis.aposaga90@gmail.com)

open din po ako sa constractive criticism atleast aware ako if may mga mali ako. salamat po.


DISCLAIMER: This story is work of fiction. any resemblance to any person, place, or written works are purely coincedental.
the author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rigths are respected. Please
do not copy or use this story in any manner without my permission.

Kung napapansin niyo po ay hinango ko po itong kwentong ito sa isang pelikula pero malaking bahagi parin po ito ay mula sa aking imahinasyon at M2M love affair naman po kasi ang theme ng story ko kaya mas lalong malaki din ang pinagkaiba.

                                                   

                                                   A Love In An Island

                                                                   By: Jenysis Aposaga

Chapter 11

Evo

Masyado akong naguguluhan sa aking nararamdaman ngayon hindi ako makapaniwalang magagawa ko ito, alam kung lalaki ako pero bakit ko
ito nararamdaman sa kanya. Unti-unti naba akong nahuhulog kay francis ang boung akala ko sabik lang ako sa isang kapatid pero parang malalim pa sa isang pagmamahal bilang kapatid ang aking nararamdaman. Nagawa ko ang bagay na ni minsan ay hindi ko naisip na mangyayari sa akin, Oo hanggang ngayon hindi ko matanggap na umiibig na yata ako sa kapwa ko lalaki pero kakaiba sa akin ang hatid ng mga halik ni Francis, a kiss which made me crave for more ang sarap ng mga labi niya bagay na hindi ko naranasan o naramdaman kay alyson.

I must admit na sa dinami-dami ng naging girlfriend ko I choose to exclude emotional feelings at kahit kay Alyson ay wala akong nararamdaman ginawa kong laro ang bawat relasyong aking pinapasukan, karma na ba ito sa akin ng tadhana?, ang umibig sa kapwa ko lalaki kung karma man ito bakit ang sarap sa pakiramdam ang hatid nito sa akin haixt nakakabaliw naman nito oo.

Maaga akong nagising pinagmasdan ko muna si francis na himbing na himbing sa aking mga bisig napaka inosente ng kanyang mukha para siyang isang anghel, I felt a little bit guilty for what happened last night parang feeling ko ay pinagsamantalahan ko ang kanyang pagiging inosente lalo na ng napansin ko siyang umiiyak sa bisig ko kagabi matapos ng nangyari sa amin.

             "I'm sorry francis. kailangan ko nga sigurong pigilan tong nararamdaman ko sayo ayaw kong masaktan ka" bulong ko sa kanya at saka bumangon.

Nagmamadali akong pumunta sa labi ng isang kalansay na nakita namin kahapon binalot ko iyon ng mga dahon ng saging gusto kong bumawi sa aking mga nagawa noon kaya kahit manlang sa ganitong bagay ay maipakita kong importante ang taong pinakamamahal ko alam kong ako ang dahilan kung bakit siya namatay kaya sana mapatawad niya ako.

Humanap ako ng lugar na posibling mapaglibingan ng bangkay pumasok ako sa loob ng gubat at nagsimulang maghukay. medyo malambot ang lupa kaya ilang minuto palang ako naghuhukay ay malalim na ang nahukay ko.

            "Ano bang ginagawa mo?,hindi ka man lang nagpaalam kung saan ka pupunta." tanong ng boses sa aking likuran alam kong si francis iyon kaya hindi ko na siya nilingon pa nagiguilty ako sa tuwing nakikita ko ang inosente niyang mukha.

                    "You were sleeping" maikli kong sagot.

                    "I woke up and you where not there" galit niyang saysay alam kong matatakutin kasi siya..

                      "Ano ngang ginagawa mo?" .dagdag na tanong nito.

                     "she deserves to be buried" galit kong sagot alam kong pilit iyon pero kailangan kong maging matigas sa kanya.

                      "atleast have a funeral" dagdag kong saad.

                      "kuya?, hindi kita maintindihan bakit mo ginagawa to?" Alam kong naguguluhan siya sa aking ginagawa pero hindi pa panahon para buksan ko ang aking sarili sa iba.

                       "Evo, I don't understand t..talk to me. I'm here and...."

                        "HERE AND WHAT?, we had sex ones stock in an island. WE'RE NOT SOULMATES" mabuti na siguro kong ganito ang maririnig niya para hindi na ako  mas lalong mahulog sa kanya mas mabuting isipin niya na ako parin ito si evo na kinaiinisan niya noon..

                        "that's mean..." naiiyak niyang sabi, gusto ko ng bumigay pero kailangan hindi ako matalo sa aking emosyon para din ito sa aming ikabubuti.

                         "YES, I'M NOT A NICE GUY FRANCIS!..and now you know." pilit kong dugtong para isipin niya na seryoso ako.

                        "I..I DON'T BELIEVE THAT!" matigas niyang sigaw saka umikot sa bandang harapan kung saan ako nakaharap at naghuhukay habang naglalakad siya papunta doon ay nadulas ito at tuluyang bumagsak at nagpagulong-gulong sa ibaba.

                          "FRANCIS!" sigaw ko. parang nawala lahat ng mga nasa isip ko. mabilis pa sa alas singko ang pagtakbo ko papunta sa kanyang kinaroroonan nakita kong wala siyang malay at nagtamo ng mga sugat sa kanyang siko at binti.

                         "sorry francis, sorry" maluha-luha kong sabi. agad ko siyang binuhat papunta sa talon para hugasan at gamutin ang kanyang mga sugat. Natakot ako na baka kung ano ang mangyayari sa kanya. Ayaw ko nang iwasan siya bahala na si batman kung ito man ang makakapagpasaya sa akin so be it.

                          "Kuya?" nanghihina niyang sabi.

                           "sorry" sabi ko sa kanya. pinilit niyang bumangon pero pinigilan ko siya.

                            "wag ka na munang bumangon mahina kapa" dagdag kong pigil sa kanya.

                            "are you mad at me?" tanong nito.

                            "No I'm not, not anymore and I'm sorry. hindi ko alam ano ang gagawin ko kung may mangyari pa sayo" seryoso kong sabi, sa boung buhay ko ngayon lang ako nagpakita ng ganitong pagalala at pagalaga sa isang tao not even with my dad and alyson. nakita kong sumilay ang napakagandang ngiti mula sa kanyang mga labi. medyo nawala ang lahat ng agam-agam sa aking sarili ng masilayan ko iyon now I know that I'm inlove.

                            "Don't be sorry it was an accident" tugon niya. habang patuloy kong nililinis ang mag sugat sa kanyang braso.

                             "I really don't know what to do if there is something happen to you" muli akong humingi ng paumanhin sa kanya.

                             "kuya?, paano kung habang buhay na tayo dito. paano kung isa sa atin ang magkasakit,  what if I broke my leg paano natin haharapin pa ang mga bagay na ito?, just the two of us" naiiyak niyang tanong.

                               "Hindi natin alam kung ano ang ginagawa nila para mahanap tayo kailangan lang nating maghintay" sagot ko saka niyakap siya para patahanin. ng mapakalma ko siya  ay inalalayan ko siyang maupo at magkatabi kaming nagmasid sa mga bumabagsak na tubig sa talon, nasa unang talon lang kami kung saan hindi gaano malalim at malakas ang tubig.

                               "bakit mo ginawa yun?" binasag niya ang katahimikan sa tanong na iyon.

                               "ang alin?" balik kong tanong sa kanya.

                                "ang paglibing sa bangkay na iyon" sagot niya. siguro panahon narin para buksan ang sarili ko sa iba at si francis ang unang taong papasukin ko sa bou kong pagkatao.

                                  "I did'nt go to my mom's funeral that's why I want to bury that corpse out there." sagot ko sa kanya.

                                   "naniniwala akong kahit sa ganoong bagay ay makabawi manlang ako " dagdag ko nanatili siyang tahimik na nakikinig, alam kong marami siyang gustong malaman sa akin para masagot lahat ng kanyang mga katanungan.

                                  "Does it make sense to you?" muli niyang tanong.

                                    "Not really. I guess so" sagot ko. sumilay muli ang mga  ngiti sa kanyang mga labi.

                                     "maybe we need hydro therapy" sabi nito. kaya sabay kaming pumunta sa ilalim ng talon at sinalubong ang mga bumabagsak na tubig sa aming katawan na para bang minamasahe kami ng mga ito. masaya kami habang nagtatampisaw.

                                     "Could you  come here in my office and tell me what's you're problem Mr. Thompson" nagpapatawa nitong sabi habang sumasalod sa mga nagbabagsakang tubig. alam kong may gusto pa siyang malaman sa akin. lumapit ako sa kanya at hinawakan ang dalawa niyang kamay. bago ako nagsimula ay humugot muna ako ng isang malalim na buntong hininga.

                                    "Makakaya mo bang ibunton sayo lahat ng galit at sisi sa isang bagay na hindi mo sinasadya?" pagsisimula ko.

                                     "Why would they blame you?"nagtataka niyang tanong.

                                       "because I kill......" napahinto ako sa aking mga sasabihin hindi ko alam kung makakaya kong sabihin ito lahat sa kanya, sumisid na lamang ako uli sa tubig at saka pumunta sa may batuhan at umupo habang nagiisip ng malalim, sumunod siya sa akin at umupo sa tabi ko hindi na siya nagtanong pa dahil ramdam kong alam niya na hirap akong pagusapan ang bagay na ito pero desidido na akong papasukin siya sa buhay ko kaya karapatan niyang malaman lahat tungkol sa akin.

                                        "I was nine when my mom died" basag ko sa katahimikan. nanatili lamang siyang nakikinig.

                                         "We were still in New Jersey that time, I have my soccer workshop because it was summer. my mom enrolled me there, one afternoon after my workshop and it was raining heavily my mom drove me home. While we were inside the car I was enjoying myself playing my toys I brought with me. Suddenly   one of my toy flew to my mom's head and hit her so badly that she wasn't able to control the car until we bumped to another car coming towards us, I lost my conciousness and when I woke up we were inside our car sitting upside down I saw mom bathe with her own blood"humugot uli ako ng isa pang buntong hininga para magpatuloy.

                                      "tatlong araw ako sa hospital, masakit man pero sa mga araw na iyon ay nasa kabaong na ang mommy ko hindi ko na nagawa pang dumalo dahil sa kalagayan ko, They burried her without me. I blame myself for lossing my mom and I love her so bad and the worst was nobody understand me not even dad he always reminds me that it's my fault why mom died" sa mga oras na iyon lumabas lahat ng kinikimkim kong emosyon sa unang pagkakataon. napaiyak ako na parang bata iyon ang unang beses kong magpakita ng aking kahinaan sa iba. niyakap niya ako at hinaplos ang aking likod.

                                        "you didn't kill her, it was an accident you're just a kid it wasn't your fault   so stop blaming yourself I'm pretty sure your mom never blame you. walang anak ang gustong mamatay ang kanyang magulang" sabi niya habang patuloy na hinahaplos ang aking likuran.masarap pala sa kalooban kung nagagawa mong sabihin ang mga bagay na nagpapalungkot sayo kahit papano ay nabawasan ang dulot nito sa akin. tumayo ako at naglakad.

                                       "Dito nalang kaya tayo magtayo ng munting kubo ulit" sabi ko sa kanya, napangiti lang ito sa akin habang nakamasid.

******************************************************************************************************************************************************************

Francis

Ngayon alam ko na kung bakit ganun nalang si kuya evo kailap na pagusapan ang kanyang buhay akala ko dati napakaperpekto ng buhay niya kasi ibang-iba ang mga pinapakita niya sa school dati masaya, matapang at parang walang problima hindi ko akalaing lahat ng iyon ay huwad na palabas lamang. masaya ako ngayon habang pinagmamasdan siyang nagtatakbo sa buhanginan sa gilid ng dalampasigan habang bumabagsak ang ulan, para siyang bata na nagkaroon ng bagong laruan, I never thought he has this side of him but in another part of my mind there's this pity na hindi man lamang niya naenjoy ang kabataan niya dahil sa nangyari.

                                 "tara sabayan mo akong maligo sa ulan" sabi niya saka hinila ang kamay ko. bago pa kami nakarating sa buhanginan ay pumitas siya ng isang orchids at nilagay sa gilid ng taenga ko, hinaplos niya ang aking pisngi habang nakatitig sa akin. naka hawak ang dalawa kong kamay sa batok niya at naka palibot naman ang isa niyang kamay sa beywang ko habang ang isa naman ay humahaplos sa aking mga pisngi para kaming nasa prom habang isinasayaw niya ako, napakasya ko wala mang aminan na nangyari pero ramdam kong mahal din niya ako sana nga totoo ang sinasabi ng pakiramdam ko.

                                  "kuya?" sabi ko habang nanatili parin kaming nakayakap sa isa't isa at nilalasap ang bumabagsak na ulan sa aming katawan.

                                  "hmm?" sagot niya na ngayo'y nakapikit at tila dinadama ang bawat segundo na magkayakap kami.

                                   "Sorry" sabi ko. dumilat siya at tiningnan ako.

                                    "for what?" takang tanong niya.

                                      "sa mga sinabi ko sayo noon, a..e kala ko kasi napakasama mo at perpekto na ang buhay mo" nahihiya kong sagot.

                                     "kasalanan ko din naman yun eh,,inaasar kasi kita kaya yun ginawa mo lang ang dapat..and pwede ba kalimutan na natin yun?" sabi naman niya. tumango na lamang ako bilang tugon. muli niyang hinawakan ang ibabang bahagi ng aking baba at unti-unti itong tinaas at saka inilapat ang kanyang mga labi sa aking labi sa ikalawang pagkakataon ay nalasap ko ang sarap na dulot nito napakalambot ng kanyang mga labi na kahit kailan ay hindi ako magsasawa.

para kaming mga artista sa pelikula at naka slow motion pa ang eksena habang nagyayakapan at naghahalikan sa gitna ng ulan sa gilid ng dalampasigan, dahil sa ginagawa niya nakalimutan ko ang takot na hindi na makaalis pa dito sa isla.

Sa hindi inaasahan ay mas lalong nag-alab ang aming halikan na nauwi sa muli naming pagtatalik ramdam ko ang bawat galaw niya na puno ng pagmamahal hindi nagmamadali at sinasamsam ang bawat sandali, bawat hagod at bawat dampi ng aming mga labi't katawan ay may kalakip na pagmamahal hanggang sa nailabas namin pareho ang katas ng aming damdamin sa isa't-isa.

                                    "Should we felt guilty?" tanong ko sa kanya habang nakaunan sa kanyang dibdib.

                                      "for what?" tanong naman niya.

                                       "not being sad all the time, they're probably grieving at us now they might think we're dead"

                                       "but we're not dead, we still need to live and enjoy life right?" sagot niya.

                                       "we must do something to get out of here and go home, we should always try" saad ko.

                                       "We tried, and we'll never stop trying" si Evo. nanahimik nalang ako. tinitigan niya ang aking mukha dahilan para mamula nanaman ang mga pisngi ko.

                                        "hanggang ngayon ba namumula ka parin tuwing tinititigan kita?" natatawa niyang tanong.

                                         "Stop that kasi eh..." naasar kong sagot. saka tumalikod ng higa sa kanya.

                                         "alam mo nagmumukha kana talagang babae ngayon lalo na't humaba narin ang buhok mo ni balbas wala ka eh lalaki ka ba talaga?" sabi niya
                                     
                                         "Ang cute naman ng birthmark mo sa likod parang tattoo hugis puso oh...pweding halikan?" dagdag niya habang hinihimas yung birthmark ko sa aking likod. tama nga naman siya hugis puso kasi yun.
               .
                                          "heto gusto mo?" sagot ko habang dinikit ko ang kinuyom kong kamao sa pisngi niya. kinuha lang naman niya ito at saka hinalikan sa inis ko sinubsob ko iyon sa nguso niya dahilan para makagat niya ang mga labi niya kaya dumugo iyon.

                                        "ouch!...see dumugo siya" inis niyang sabi. nagpanic naman ako.

                                         "kaw kasi eh pasaway." sabi ko saka umaktong babangon para gamutin pero hinila niya ako

                                          "Alam ko na ang gamot dito" saad niya.

                                           "Ano?" tanong ko.

                                            "Heto oh..." muli niyang siniil ako ng halik nalalasahan ko na ang dugo na humahalo sa laway naming dalawa.

                                             "Ang libog mo talaga" pagmamaktol ko.

                                              "kaw naman kasi eh bakit ang sarap mo" sabi niya, saka ko naman siya binatukan.

                                                "Arekop!" sabi niya sabay kamot sa ulo niyang binatukan ko. muli kaming nanahimik habang nakakulong parin ako sa mga bisig niya nilalasap ang bawat segundo sa ganong posisyon hanggang sa binasag ko ang katahimikan.

                                               "Was I okey?...I mean am I okey?" tanong ko sa kanya.

                                                "francis, you are so much better than okey. if OKEY is around here somewhere" sabi niya habang tinuturo niya ang kanyang dibdib.
                       
                                                  "you are way out there above the clouds" dagdag niya. na nagpatawa sa akin.
 
                                                    "If OKEY is a little tiny grain of sand you are the whole BEACH, if OKEY is a little drop of water you are  whole freaking pacific ocean" mas lalo pa niyang isinigaw ang kanyang sinasabi na mas nagpatawa sa akin ng sobra.

                                                "hindi ako makapaniwalang heto tayo ngayon sobrang magkasundo ni sa panaginip hindi ko inisip yun" sabi ko sa kanya.

                                                "then, masanay ka na" sagot niya.    

                                               "matagal na kitang gustong maging kaibigan kaya lang mailap ka sa mga tao kay kevin ka lang sumasama eh" dagdag niya.

                                                "talaga?" hindi ako makapaniwala sa sinabi niya.

                                                 "eh bakit mo ako inaasar noon?" tanong ko.

                                                  "yun lang kasi ang way ko para makausap ka ehehe" sabi niya habang kumakamot ng kanyang ulo.

                                                    "kaw talaga" tanging nasabi ko nalang
.                                
Dumaan pa ang mga araw na hindi man lamang namin namamalayan lahat ng takot ko at agam agam ay napupunan ni kuya Evo napaka-maalaga niya sa akin, sa tagal namin sa isla ay natuto siyang manghuli ng isda sa dagat o minsan sa talon sa kanyang sariling paraan. magigising na lamang ako na may nakahain ng pagkain sa paanan ko minsan sinasamahan pa niya ito ng mga wild orchids, natuto din kaming gumawa ng sarili naming asin kumukuha kami ng tubig dagat gamit ang kalahating bahagi ng malaking kabibi at binibilad sa araw.

Minsan may mga oras na namimiss ko ang aking pamilya at ang buhay ko sa manila pero hindi matatawaran ang saya ko tuwing pinapakita sa akin ni kuya Evo na napaka espesyal ko sa kanya. Alam kong wala siyang sinasabing mahal niya ako at ganun din ako sa kanya pero tanging sa mga bagay na nakikita ko na lamang ako nananalig na mahal din niya ako ika nga nila "action speaks louder than words".

Hapon na noon ng niyaya niya akong tumambay sa batuhan na may kalayuan sa aming munting kubo gusto niyang manuod ng paglubog ng araw kasama ako.

                                       "bakit ganito ka kasentimental pagdating sa paglubog ng araw?" tanong ko sa kanya. habang nanatiling naka fucos ang aming mga mata sa papalubog na araw.

                                         "Whenever we were at the beach my mom used to tell me and dad a story about that green flash right after the sun fully submerged or hide under the sea, sabi niya pagnagawa naming makita iyon pwede kaming humingi ng wish" kwento niya.

                                          "Dad and I would always watch sunset whenever we're at the beach because mom always challenged us, but I never saw that green flash until now. it supposed to be right there at the horizon line" sabi niya habang tinuturo ang tuwid na linya na hangganan ng dagat na humahati sa katawan ng papalubog na araw. Nanatili na lamang akong tahimik habang pinagmamasdan ang paglubog ng araw, mga ilang minuto din kaming napapagitnaan ng katahimikan ng basagin ko ito.

                                        "hanggang kailan kaya natin makakayang mabuhay dito" sabi ko sa kanya. tinitigan niya ako.

                                         "We're gonna be fine" sagot niya habang hinaplos ang aking mga kamay. ngumiti na lamang ako bilang tugon at saka ibinaling muli ang aming mga mata sa aming harap, laking gulat ko ng makita ang green flash pagkatapos lumubog ng araw ilang segundo lang ang nakalipas.

                                        "Oh My God! you've seen that?" bulalas ko.

                                        "YES I'VE SEEN IT! WE DID...WE DID!" sigaw ni Kuya Evo para siyang bata.

                                         "after all mom never make her own story she was right wooooooh!" dagdag niyang sigaw saka niyakap ako ng napakahigpit.

                                          "So can we make a wish?" putol ko sa kanya.

                                           "Oo magwish tayo, teka hawakan ko muna kamay mo bunso para effective tapos ipipikit natin ang ating mata" suhestiyon niya. sabay kaming nagwish ng tahimik habang magkahawak ng kamay at nakapikit.

                                            "Sana makaalis na kami dito at sana kahit na makabalik na kami sa amin ganun parin si kuya evo sa akin mahal ko na kasi siya" tahimik kong hiling at saka dumilat ng mata.

                                             "Ano ang wish mo bunso?" tanong niya sa akin.

                                               "Kaya nga wish eh dahil hindi pweding sabihin mawawala kasi ang bisa noon pagsinabi mo" sagot ko sa kanya.

                                                "Ah ganun ba iyon sorry hehehe" sabi niya sabay kamot ng ulo.

Bumalik kami sa aming munting kubo na sa pagkakataong ito ay halos masira na dahil sa mahigit tatlong buwan narin itong nakatayo at nabubulok narin ang mga dahon ng niyog. nakasanayan narin naming matulog ng maaga dahil wala naman kaming mapaglilibangan sa isla.
Kinaumagahan ginising ako ni kuya Evo nagpaalam siya upang pumunta ng talon para manguha ng isda, pumayag naman ako at bumalik sa pagkakahiga mga dalawang oras din akong nakatulog ng may marinig akong ingay, Bumangon ako upang silipin kong saan nangagaling ang ingay nagulat ako dahil isang yati ang bumungad sa akin may lumabas na limang tao habang kinakaladkad nila ang isa na nakapiring at nakagapos ang mga kamay nito sa kanyang likod.


Itutuloy.......................................


PLEASE MAGCOMMENT NAMAN PO KAYO PARANG AWA NIYO NA HEHEHEHE......





             

A Love In An Island Chapter 10

Ito po ang kaunaunahang stoy ko sa aking blog. and I thank Mr. Joemar Ancheta, Mike Juya and Kenjie Oya that through
their works I was inspired to make my own story and give entertainment to our fellows who also belongs in third sex.

I humbly apologize if meron man akong mga kamalian or typographical errors sa aking bagong akda or may mga wrong grammars
din minsan, paumanhin po intindihin niyo nalang po ako hehehe. please don't hesitate to leave your comments after reading
the story and if you have suggestions and correction feel free to message me (jenysis.aposaga90@gmail.com)

open din po ako sa constractive criticism atleast aware ako if may mga mali ako. salamat po.


DISCLAIMER: This story is work of fiction. any resemblance to any person, place, or written works are purely coincedental.
the author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rigths are respected. Please
do not copy or use this story in any manner without my permission.

Kung napapansin niyo po ay hinango ko po itong kwentong ito sa isang pelikula pero malaking bahagi parin po ito ay mula sa aking imahinasyon at M2M love affair naman po kasi ang theme ng story ko kaya mas lalong malaki din ang pinagkaiba.

                                       

                                                A Love In An Island

                                                                   By: Jenysis Aposaga

Chapter 10

Kevin

Nasa bahay ako ngayon nina francis halos mahigit dalawang buwan na ang nakaraan mula ng magcrash ang eroplanong sinasakyan nila francis at magdadalawang buwan naring abala sa paghahanap ang mga magulang nila gamit ang private chopper nila Evo. Sumuko na ang gobyerno sa paghahanap sa dalawa, Masaya kami noon dahil matapos sisirin ng mga divers ang wreckage ng bumagsak na eroplano ay nakumpirma nilang wala ng laman ang loob nito kaya malaking posibilidad na napadpad lang sa kalapit na isla ang dalawa at ang lima pang nawawala.

Pero nadismaya kami ng ideklara ng gobyerno isang buwan matapos ang trahedya na ihinto na ang search and rescue operation at ituloy ang search and retrieval operation parang sinasabi narin nila na patay na nga si francis at Evo pero hindi sumuko ang sila tito at gumawa sila ng sariling paraan para makita ang dalawa. Ngayon dito ako sa bahay nila naghihintay na dumating mula sa Masbati sina tito armando at tita diane, Hindi ko alam na pati sila ay susuko narin sa paghahanap pa masakit man pero kailangan na naming simulang tanggapin ang sinapit ng dalawa at heto ako ngayon nangungulila sa taong mahal na mahal ko.

                    "nandito na sila" malungkot na saad ni niko ng mapansing pumarada sa entrance ng bahay nila ang kotsing sumundo kina tito at tita.

                    "Mom,Dad kumusta po?" tanong siya sa kanyang magulang.

                     "dapat na nating tanggapin ijo" maiyak-iyak na balita ni tita. nagyakapan silang dalawa.

                      "Patawad bunso, patawarin mo si kuya" saad ni niko na halos maglupasay sa iyak.

                      "Hindi mo kasalanan anak" sambit ni tito.

                     "Dad?. I was not good brother to him" giit ni niko.

                      "ipagdasal nalang natin siya kung nasaan man siya ngayon." mahinahong dagdag ni tito.

                      "Tito nasuyod po ba ninyo lahat ng isla doon?" tanong ko kay tito.

                      "Halos pabalik balik na kami sa mga lugar na posibling mapuntahan ng dalawa pero negative ang result ang ipinagtataka lang namin ay nakita na ang lima pang survivor pero ang dalawa wala parin, ni bangkay na makakapagpatunay na wala na sila ay wala kaming makita. pero siguro nga napakalawak ng karagatan kaya marahil kung nasaan man sila ngayon sana masaya na sila" hinagod ko nalang ang likod ni Tito para iparating na nakikidalamhati ako sa kanila mas pinili kong itago muna ang pait na aking nararamdaman ngayon dahil mas kailangan nila ng suporta.

Parang dinudurog ang puso kong makita si tita na umiiyak na parang bata habang sinisilid sa mga kahon ang mga naiwang gamit ni francis sa kanyang kwarto, sa tuwing nakikita ko ang aming litrato na masaya ay hindi maipaliwanag na pangungulila ang hatid nito sa puso ko. hindi ko na nagawa pang itago ang sakit na aking nararamdaman kaya kusang tumulo ang masaganang luha ko sa aking mga mata.

                      "Mahal mo talaga ang anak ko noh?" nagulat ako sa boses ni tita hindi ko napansin na nakatingin pala ito sa akin.

                      "T..tita?" bigla kong nasambit hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

                      "Wag kang mag-alala matagal ko ng napansin ang pagpapahalaga mo sa kanya. Nagpapasalamat ako sa pagmamahal na ibinigay mo sa kanya." sabi ni tita, sa wakas may mapapalabasan na ako ng matagal ko nang tinatagong emosyon.

                       "mahal ko po siya, mahal na mahal" sa pagkakataong ito hindi ko na nakontrol pa ang aking kalungkutan.Niyakap ako ni tita diane alam kong naiintindihan niya ako dahil kahit siya'y nangungulila sa taong mahal ko. Ngayon alam ko na yung pakiramdam ng mawalan ng taong mahal mo pero kahit bangkay ay hindi manlang makitakita para akong umiiyak sa walang kasiguraduhan bagay hindi ko alam kung buhay pa ba o patay ang taong iniiyakan ko.

Sa mga nagdaang buwan ay halos lamunin ako ng matinding pangungulila at kalungkutan hindi pala madali ang mawala si francis sa akin boung buhay ko siya ang kasama ko kaya hindi ako sanay na sa isang iglap ay naglaho na lamang siya, At ngayon doble pa ang sakit na aking nararamdaman dahil sa hanggang ngayon naaalala ko parin ang aking pagtataboy sa kanya at naghiwalay kaming may galit siya sa akin.

                       "okey kalang?" tanong ng boses sa aking likuran habang abala ako sa pagawa ng aking report sa klase.

                       "okey lang naman" sagot ko ni hindi ko man lamang nilingon kung sino.

                        "alam ko namimiss mo siya" muli niyang tugon. nilingon ko kung sino.Si Kim.

                         "Mabait na tao si francis" dagdag niya ngumiti na lamang ako ng pilit.

                         " Alam mo mahalaga ka sa kanya. nandoon ako nung panahong nasaktan siya sa ginawa mo hindi naman kasi masasaktan ng ganoon lang kung hindi ka importante sa buhay niya ang swerte mo nga eh nakahanap ka ng kaibigang pinapahalagaan ka ng tunay." mahabang litanya ni kim sa panahong iyon muling bumagtas ang aking mga luha hinagod niya ang aking likod.

                          "sige lang ilabas mo lang yan" mahina niyang tugon.

                          "napakasama ko. bakit kasi hindi ko pa pinaglaban tong nararamdaman ko sa kanya di sana hindi ko siya nasaktan"

                           "Kung mahal mo siya bakit mo siya pinagtabuyan?" usisa niya.

                           "dahil natakot akong baka tuluyan akong mahulog sa kanya dahil sa panahong iyon naguguluhan ako kung bakit ako umibig sa kapwa ko lalaki, hindi naman ako bakla eh..." umiiyak na ako sa taong hindi ko man lang close.

                              "wala naman kasing kondisyon kapag puso na ang nagdikta wala itong pakialam kung babae man o lalaki ang mamahalin mo napakahiwaga ng pagibig na hindi natin ito halos maintindihan" sabi niya habang patuloy sa paghagod sa aking likod.

                             "hindi naman kabawasan sa pagiging lalaki ang umibig sa kapwa lalaki mas doon nga makikita ang tunay niyang pagkalalaki sa paraang kaya niyang panindigan at ipaglaban ang kung ano man ang isinisigaw ng kanyang damdamin" hindi ako makapaniwala na may mga ganitong nalalaman ang babaing ito but then in the other hand she has a point. pero kung tama man itong nararamdaman ko kay francis wala nang saysay pa dahil wala na siya kaya kailangan ko na ring mag move on.

                               "salamat" sabi ko sa kanya habang pinupunasan ko ang mga luha sa aking pisngi at ngumiti.

                               "wala yun. yan ngumiti kana hindi kasi bagay sayo ang laging nakasimangot campus hearthrob kapa naman wala ka na kayang kaagaw sa trono mo wala na si Evo"  magiliw niyang saad.

                                "baliw" sagot ko.

                                 "sige iwan na kita dito punta lang ako sa canteen" paalam ni kim.

Matapos ng klase ay pumunta ako kasama ang boung klase sa bahay nina francis para magdaos ng isang misa nadoon rin ang daddy ni Evo , sabay namin ipinagdasal ang kapayapaan nilang dalawa kung nasaan man sila ngayon. Halos mapuno ng bulaklak ang bahay nina francis galing sa mga nakikiramay, napakasakit palang tanggapin ang isang katotohanan na sa isang banda ng buhay mo ay kailangan mong pakawalan ang taong sobra mong mahal sana kung nasaan man si francis ngayon ay magawa niya akong mapatawad sa mga ginawa ko sa kanya, mas mahirap pala ang ikaw ang maiwan kaysa sa ikaw ang mang-iwan sana ako nalang ang nawala kahit siguro papano makikita ko kung gaano ako ka-importante sa kanya malalaman ko kung paano siya iiyak kung wala na ako.

                            "Mananatili ka sa puso ko frans, habang buhay kitang mamahalin sana masaya kana kung nasaan kaman ngayon" bulong kung dasal habang dumadaloy sa aking pisngi ang masaganang luha ng pangungulila at pighati.

***************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************

Francis

Nauna akong nagising kay kuya Evo umupo ako sa tabi niya at pinagmasdan ang walang kasawa sawang mukha niya haixt ganito pala pag inlove napakasarap sa feeling tuwing nakikita mo ang taong mahal mo. nahinto ako sa aking pagmamasid sa mukha ni kuya Evo ng mahagip ng aking paningin ang isang bagay na palutang-lutang sa dalampasigan agad ko itong tinungo at inusisa ng makalapit na ako dito nakumpirma kong isang life jacket ito at parang may kahong nakakabit kinuha ko ang mga ito at dinala sa maliit naming kubo.

                       "Ano yang dala mo bunso?" tanong ni kuya Evo na kagigisin lang.
           
                         "Isang life jacket pero may box siyang nakakabit sinubukan kong buksan pero ang tigas di ko kaya"

                      "can I have that?, I'll try" tanong niya agad ko naman yun inabot sa kanya. ginamit niya ang boung lakas niya para buksan ito at ang saya ko ng makita kung ano ang laman noon.

                        "Do you know how to you use that?" tanong ko kay kuya.

                        "yeah..it's easy like this" sabi niya habang sinubukang paputukin ang flare gun na laman ng box.

                        "NO... NOT NOW!" sigaw ko sa kanya.

                        "joke! hehehe. we'll use this kung may makita tayong barko or plane passing by near this island."

                        "nakakaasar ka talaga" inis kong sagot. ibinalik niya sa kahon ang flare gun at saka tumayo, pumunta siya sa bandang likod ng aming ginawang kubo at umihi sa may damuhan pero nagulat ako ng marinig ko siyang napamura sa gulat.

                          "F****K" sigaw niya.

                           "what is it?" balisa kong tanong saka tumayo at tumakbo sa kanyang kinaroroonan.

                            "Whooaaa!, OH MY GOD!" takot kong sigaw ng makita ang isang kalansay ng tao at hindi pa tuluyang natatanggal ang mga tuyong balat nito na nakakapit pa sa mga buto. hindi namin siya napansin agad noon dahil natabunan ito ng mga tuyong dahon ng niyog. Agad akong tumakbo papalayo dahil sa takot, nakita ko sa mga mata ni kuya evo ang pag-alala sa akin dahil sa takot na ipinakita ko.

                              "How long is that thing been there?" nanginginig kong tanong sa kanya at naiiyak na sa mga oras na iyon.

                               " at hanggang kailan tayo aasang makakauwi pa tayo?" dagdag kong tanong. naniniwala kasi akong baka ang bangkay na ito ay na trap din sa islang ito at nagkasakit at dito nalang din namatay.

                              "this guy is not like us. he could have been some local fisherman or drug smuggler or anyone." sabi niya habang lumapit sa akin at hinawakan ang magkabilang braso ko.

                              "You've got people out there who love you, who keep looking for you" inilapat na niya ang kanyang noo sa aking noo at naamoy ko na ang kanyang hininga alam kong ginagawa niya ang lahat para mawala ang takot ko dahil alam kong ramdam niya ang panginginig ko.

                                "And you know what else?....we got each other so don't be afraid" dagdag niya. nagkatitigan kami sa puntong iyon nawala lahat ng aking mga agam-agam at napalitan ng kakaibang pakiramdam habang tinititigan niya ako. Napapikit na lamang ako ng aking mga mata dahil hindi ko kayang salubungin ang mapang-akit niyang mga mata. Nabigla na lamang ako ng lumapat ang kanyang mga labi sa aking mga labi dahilan para maitulak ko siya ng mahina pero mahigpit ang pagkahawak niya sa aking ulo rason para hindi ko maiwasan ang kanyang halik. Noong una ay nakiramdam lang ako nagpaubaya sa kanyang ginagawa hanggang sa pilit niyang pinapasok ang kanyang dila sa aking bibig at ginalugad ang bawat parte sa loob nito, nakaramdam ako ng kakaibang sensasyon na hindi ko naranasan noong hinalikan ako ni kevin
sa puntong ito alam kong mahal ko na siya pero hindi ako makapaniwala sa mga nangyayari ngayon posible kayang may nararamdaman din siya sa akin pero hindi pwede at imposible.

Binuhat niya ako patungo sa aming munting kubo at inihiga, pumatong siya sa akin at mariing hinalikan ang aking leeg dahilan ng aking impit na ungol bumaba ang kanyang halik sa aking dalawang utong at pinagsawa ang kanyang mga dila sa paglasap nito. Naalimpungatan nalang ako ng kapwa na kami hubo't hubad, tumambad sa akin ang mala-adonis niyang katawan alam niyang hindi ako sanay kaya maingat siya sa bawat galaw at pagpapasaya sa akin hanggang sabay namin naipalabas ang init sa aming katawan.

Nakaunan ako sa kanyang braso samantalang siya'y nakatagilid paharap sa akin  hindi ko napigilang maging emosyonal pagkatapos kong malasap ang unang beses kong maranasan ang makamundong tawag ng laman kasama ang taong lihim kong minamahal, marami ang gumugulo sa aking isipan nagtatanong kung mahal din ba kaya ako ni kuya evo o ginagamit lang ba niya ako para punan ang kanyang pangangailangan bilang lalaki. Ngayong tuluyan na nga akong nagising sa kainosentihan ng mundo feeling ko napakadumi ko na dahil hinayaan kong ipagamit ang aking katawan, Oo naenjoy ko nga ang unang karanasan ko at sa taong mahal ko pa pero hindi ko maiwasang isipin na hanggang doon na lamang iyon at walang emosyong kasangkot.

                  "Umiiyak ka ba?" nag-aalalang tanong niya.

                  "hindi ah" sagot ko habang pasikretong pinunasan ang aking luha.

                  "Umiiyak ka eh?, nasaktan ba kita...."

                   "hindi nga masaya lang ako" putol ko sa kanyang sasabihin sana.

                    "matulog nalang tayo" dagdag ko.kinulong na lamang niya ako sa kanyang mga bisig. gusto ko mang tanungin siya kung bakit niya ito ginagawa sa akin pero wala akong lakas para gawin iyon baka isipin niyang masyado akong assuming.

Kinaumagahan nagising ako na wala si Evo sa aking tabi kaya nagpanic ako, sa ilang buwan kasi namin dito sa isla ay hindi niya ako iniiwan pagkat tulog pa ako ginigising niya muna ako para magpaalam. Natakot ako sa puntong iyon kaya dali-dali akong bumangon at naglakad para hagilapin siya.

                   "kuya! nasaan ka?" sigaw ko habang naglalakad papasok sa gubat, sa mga oras na iyon ay hindi na ako nakaramdam ng takot dahil sobra akong nag-alala sa kanya. mga ilang beses din akong sigaw ng sigaw hanggang sa may napansin akong isang taong naghuhukay sa lupa inaninag ko iyon.Si kuya Evo.

                  "Ano bang ginagawa mo?,hindi ka man lang nagpaalam kung saan ka pupunta." galit kong tanong habang pinagmamasdan siyang naghuhukay . nasa tabi niya ang labi ng kalansay na nakita namin kahapon.

                    "You were sleeping" sagot niya.

                    "I woke up and you where not there" dagdag ko pa na para bang pinapamukha sa kanya na pinabayaan niya ako doon. hindi man lamang niya ako nilingon sa kanyang likod.

                      "Ano ngang ginagawa mo?" giit kong tanong sa kanya.

                     "she deserves to be buried" naiinis niyang sabi habang tinutukoy ang mga labi.

                      "atleast have a funeral" dagdag niyang saad.

                      "kuya?, hindi kita maintindihan bakit mo ginagawa to?" tanong ko sa kanya naguguluhan ako kung bakit ganun nalang siya ka concern sa isang bangkay na hindi man lamang niya kaano ano. pero ni hindi manlamang niya ako sinasagot o tinatapunan ng tingin para siyang bumalik sa dating evo na nakilala ko.

                       "Evo, I don't understand t..talk to me. I'm here and...."

                        "HERE AND WHAT?, we had sex ones stock in an island. WE'RE NOT SOULMATES" galit niyang putol sa aking mga sasabihin sana. nanlumo ako sa kanyang mga pinapakita ngayon.

                        "that's mean..." naiiyak kong sabi.

                         "YES, I'M NOT A NICE GUY FRANCIS!..and now you know." dugtong niya. nakatulala lang ako habang nakatingin sa kanya. nasaktan ako sa mga sinabi niya na para bang pinaglaruan lang niya ang damdamin ko.

                        "I..I DON'T BELIEVE THAT!" sigaw ko sa kanya dahil sa galit ko umikot ako sa hukay na ginawa niya para harapin siya ngunit sa kasamaang palad natisod ako, dahil nasa mataas na bahagi ang lugar kung saan naghuhukay si Evo ay bumagsak ako at nagpagulong-gulong paibaba ng makahoy na burol.

                          "FRANCIS!" sigaw ni Evo. agad siyang nagmadaling sumunod kung saan man ako bumagsak hanggang sa nawalan ako ng malay.

Nagising ako sa hapdi ng mga sugat sa aking mga siko at binti nakita kong nililinis ni Evo ang mga sugat ko nasa gilid na kami ng talon siguro binuhat niya ako at dinala dito. kita ko sa kanyang mukha ang labis na pag-alala sa akin, gusto ko siyang tanungin kung ano man ang mga bagay na bumabagabag sa kanya gusto ko siyang tulungan pero alam kong hindi siya basta-basta nagpapasok ng kahit sino sa buhay niya. may malalim siyang dahilan kung bakit pero alam kong apektado siya at ang bou niyang pagkatao.



Itutuloy................

PLEASE MAGCOMMENT NAMAN PO KAYO.....NAGMAMAKAAWA PO AKO HEHEHE.........